Nepal story 3 : อากาศเปลี่ยนคนเปลี่ยน

อากาศเปลี่ยนคนเปลี่ยน....

การเปลี่ยนแปลงที่ว่านี้ไม่ได้หมายถึงปัจจัยที่เป็นอากาศเพียงอย่างเดียว แต่ส่วนตัวเชื่อว่าทุกคนมีอีกตัวตนหนึ่งที่ซ้อนอยู่ลึกๆเพียงแค่เราไม่รู้ตัวเท่านั้น เนื่องจากสภาพแวดล้อมรอบตัวนั้นเป็นสิ่งหล่อหลอมให้เราเป็นเราที่แตกต่างกัน เขียนเองก็งงเอง --"

เคยมีคนบอกฉันว่าฉันเป็นคนสองบุคลิกคือติดดินก็ติดดินสุดๆแต่พอเจอแสงสีในเมืองก็จะเปลี่ยนไปเป็นอีกคนนึง เมื่อนึกย้อนถึงตอนเดินเขาที่เนปาลฉันก็เข้าใจว่าที่จริงฉันแค่ปรับตัวให้เข้ากับสภาพแวดล้อมที่อยู่เท่านั้น

ชีวิตบนเขาที่เนปาลที่มีเสื้อผ้าและสิ่งของเครื่องใช้อย่างจำกัดรวมทั้งเงินด้วย การแต่งกายก็ต้องเปลี่ยนไป ฉันไม่สามารถแต่งตัวสวยได้มากนักเพราะไม่รู้จะไปสวยแข่งกับใครเพียงแค่หาสิ่งห่อหุ้มร่างกายให้อุ่นที่สุด หน้าผมก็ไม่ได้ประทินเพียงแค่ทาครีมไม่ให้ผิวแตกเมื่อเจออากาศหนาวเท่านั้น ดังนั้นการเดินเขาจึงทำให้ฉันเป็นฉันโดยแท้จริง ตัวตนจึงปรากฎออกมา ฉันไม่ได้เปลี่ยนไป....

บทสนทนาเริ่มเปลี่ยนไป เราเริ่มสนใจแนวคิดการใช้ชีวิตของคนอื่นมากกว่าเสื้อผ้าออกใหม่ สนใจว่าเราจะกินอิ่มมั้ยมากกว่าจะกินอะไร สนใจว่าจุดหมายของเรานั้นอีกไกลแค่ไหนมากกว่าวันนี้จะไป hangout ที่ไหน สนใจความเป็นอยู่ของเพื่อนร่วมทางมากกว่าการแย่งชิงพื้นที่กันในบีทีเอส  ฉันมีความสนใจที่ต่างออกไปจากชีวิตการทำงาน ได้พูดคุยกันในเรื่องที่ไม่ค่อยได้พูด สำรวจจิตใจตนเองและผู้อื่นไปพร้อมๆกัน ฉันไม่ได้สนใจสิ่งภายนอกของคนที่คุยด้วยแต่ฉันสนใจสิ่งที่อยู่ภายในลึกๆของคนๆนั้นมากกว่า

แต่ก็อีกนั้นแหละพอกลับมาใช้ชีวิตในเมืองฉันก็กลับมาเป็นคนเดิมใช้ชีวิตเหมือนเดิม แรงบันดาลใจที่ได้กลับมาก็มอดลงอย่างรวดเร็ว ไม่ต้องแปลกใจถ้าฉันจะเปลี่ยนไปจากคนที่เดินเขาอยู่เนปาล ฉันไม่ได้เปลี่ยนแค่ปรับตัวก็เท่านั้นและเชื่อว่าถ้าได้ออกจากเมืองที่วุ่นวายนี้เมื่อไหร่ฉันอีกคนก็จะปรากฎตัวขึ้นทันที


จะว่าไปฉันชอบฉันแบบบนเขามากกว่านะ ไม่ต้องวิ่งตามใครแค่เดินให้จุดหมายอย่างปลอดภัยก็พอ :D