My 2017 result

สวัสดีปีใหม่ 2561 หวังว่าคงไม่ช้าไปนะ เผลอแปปเดียวก็จะหมดเดือนแรกของปีแล้ว เวลาไม่เคยคอยใครจริงๆ ปีนี้ฉันมีเป้าหมายของชีวิตที่ชัดเจนกว่าทุกปีที่ผ่านมา เป้าหมายที่จะต้องเข้าเส้นชัยให้ได้ก่อนอายุ 30

ปี 2560 ถือว่าเป็นปีที่หินสำหรับฉันพอสมควร มีทั้งเรื่องที่เข้ามาแล้วเปลี่ยนแปลงฉันไปในทางที่ดีและเรื่องร้ายๆ ฉันจึงอยากกลับมาทบทวนสิ่งเหล่านั้นที่ผ่านเข้ามาในชีวิตว่าหนึ่งปีที่ผ่านมาฉันใช้มันคุ้มหรือเปล่า

Nepal never ending

ช่วงคาบเกี่ยวระหว่างปลายปี 59 ถึงต้นปี 60 ฉันได้ไปเดินเขาที่เนปาลกับเพื่อนสนิทสมัยมัธยม เพื่อนสนิทสมัยมหาลัย รุ่นพี่ที่มหาลัยและเพื่อนใหม่อีกสองคนคือพี่แพรและโฟค ทุกคนเป็นสหายที่ดีกับฉันมาจนถึงตอนนี้ เป็นอีกหนึ่งทริปที่ดีมากๆ

We glow up together

เพื่อนที่เราโตมาด้วยกัน ไม่ว่าจะเป็นเพื่อนมัธยม เพื่อนมหาลัย เพื่อนที่ทำงาน แม้ต่างคนต่างออกไปใช้ชีวิตของตัวเองด้วยภาระหน้าที่ที่แตกต่างกัน แต่ทุกครั้งที่กลับมาพบกันเราก็ยังมอบเสียงหัวเราะให้แก่กันเสมอ ฉันมักมองเห็นตัวเองและเพื่อนในวันเก่าๆจนลืมไปว่าช่วงเวลานั้นผ่านมาแล้วหลายปี เราโตขึ้นมากจริงๆ มากจนลืมสังเกตริ้วรอยที่แฝงอยู่บนใบหน้าในเวลาที่ฉันหัวเราะ

Nice to meet you

มีผู้คนมากมายผ่านเข้ามาในชีวิต บางคนผ่านมาแล้วก็ผ่านไป บางคนผ่านมาแล้วก็ยังคงวนเวียนอยู่ในชีวิตของอีกฝ่าย สำหรับฉันแล้วขึ้นอยู่ว่าฉันจะปล่อยให้คนๆนั้นเดินผ่านไปเฉยๆหรือเลือกที่จะดึงคนๆนั้นให้โคจรอยู่ในชีวิตต่อไป มันไม่ใช่เรื่องยากแต่ก็ไม่ใช่เรื่องง่าย แปลกที่แต่ละคนที่ผ่านเข้ามาในชีวิตมักมีความเชื่อมโยงกันอย่างไม่น่าเชื่อ บางครั้งฉันก็อดแปลกใจไม่ได้ 

Travel

ปีนี้เที่ยวแบบกำลังดีตามกำลังทรัพย์ที่มี ได้ไปเดินเขาชมทะเลที่อินโดนีเซีย นอกนั้นก็เที่ยวในประเทศล้วนๆ ที่ประทับใจคือจังหวัดนครศรีธรรมราชเป็นการเที่ยวภาคใต้อย่างเป็นทางการครั้งแรก ได้นอนตีพุง พูดคุย ฟังเพลง ทำอาหาร ขี่มอไซต์ ทำบ้านดินที่บ้านพี่อุ๊ อีกจังหวัดที่ไปบ่อยมากๆคือเชียงใหม่ จะไปอีกกี่รอบก็ไม่เบื่อ

No music no life

แน่นอนว่าเพลงคือส่วนนึงของชีวิตเพราะเป็นทั้งสิ่งที่สร้างแรงบันดาลใจและแรงขับเคลื่อนในชีวิต ขอบคุณที่พาตัวเองไปดูคอนเสริตดีๆ ตามกำลังทรัพย์และโอกาสที่มีทั้ง Coldplay, The Temple Trap, Lucy rose, JMSN, Prep พลาดไปหลายวงมากแต่เรามีปัญญาแค่นี้จริงๆ T^T

Theremin

แน่นอนว่า Theremin  คือสิ่งที่ฉันภูมิใจที่สุดในปี 2560 มันเป็นทั้งความฝันและทุกๆอย่างในตอนนี้  ซึ่งตอนนี้กำลังจะครบ 4 เดือน เธรามินค่อยๆโตไปทีละนิดถ้าเปรียบเป็นเด็กคงกำลังอยู่ในช่วงคลาน อีกไม่นานคงยืนและหัดเดินจนวิ่งได้ในที่สุด ตอนนี้ทำได้แค่ใจเย็นๆและปล่อยให้มันเป็นไปอย่างที่ควรเป็นแค่พยายามให้ดีที่สุด

Me Myself and I

ฉันเพิ่งสังเกตริ้วรอยบนใบหน้าในวัย 27 ย่าง 28 แม้จะยังมีไม่มากนักแต่ก็แตกต่างกับฉันในช่วงอายุ 20 ต้นๆอยู่มาก รูปร่างที่อวบขึ้น รอบเอวที่ขยายขึ้นบอกตามตรงว่าวัยใกล้ 30 ช่างน่ากังวลใจเหลือเกิน กายภาพเปลี่ยนไปขนาดนี้แล้วแน่นอนว่าเรื่องความคิดความอ่านฉันย่อมเปลี่ยนไปแน่นอน ฉันไม่ได้รู้สึกว่าตัวเองฉลาดขึ้นหรือเข้าใจโลกอย่าท่องแท้ แค่รู้สึกว่าเหตุการณ์ที่ผ่านมาในชีวิตไม่ว่าจะเป็นเรื่องความสัมพันธ์ ผู้คนที่พบเจอ คำพูดที่ทำร้ายจิตใจซ้ำๆ ล้วนเป็นสิ่งที่ทำให้ฉันเป็นฉันในตอนนี้ แค่รู้จักรับมือกับความรู้สึกแย่ๆให้ได้ การพยายามเป็นผู้ใหญ่นั้นไม่ง่ายเลยจริงๆ

สุดท้ายคือข้อคิดที่ได้จากปี 2560 เราโตมากพอที่จะจัดการกับความเศร้าโดยไม่ใช้แอลกอฮอล์เป็นทางออก ไม่มีคนเมาคนไหนที่น่ารักและไม่เคยเป็นสิ่งที่ดีอีกด้วย ยิ่งกินยิ่งเศร้าเมาดิบกันดีกว่าพวกเรา ฮิ้วววว ปีที่แล้วเมาบ่อยไปหน่อยแย่จุง