Take me to countryside

คุณเป็นคนบ้านนอกหรือนอกเมือง ส่วนฉันเป็นคนบ้านนอกที่มาอยู่อาศัยและทำงานในเมืองกรุง ตอนสมัยเรียนหนังสืออยู่ที่บ้านนอกก็มีความใฝ่ฝันจะมาใช้ชีวิตที่เมืองกรุง อยากมีชีวิตที่น่าตื่นเต้นอย่างเช่นคำบอกเล่าของคนที่ทำงานอยู่ที่เมืองกรุง แต่ละคนที่ได้กลับมาเยี่ยมครอบครัวดูช่างแปลกตาไปสำหรับคนบ้านนอกอย่างเราๆ ทั้งการแต่งตัว ผิวพรรณ การพูดจา ข้าวของที่ใช้ ฉันคิดว่าพวกเขาต้องมีความสุขมากแน่ๆ 

แต่ความคิดของฉันก็เปลี่ยนไปเมื่อมาใช้ชีวิตอยู่กรุงเทพได้สามปีกว่าๆ ตอนแรกๆมันก็สนุกดีหรอกนะ ได้กินได้เที่ยวมีเพื่อนใหม่ๆแต่ยิ่งอยู่ไปก็พบว่าความสุขที่มีมันน้อยลง ฉันต้องรีบตื่นเช้าไปทำงานเจอกับรถติด การแย่งกันขึ้นรถไฟฟ้า น้ำใจที่ฉันเคยพบเจอที่บ้านนอกหาได้ยากที่เมืองกรุง อารมณ์ฉันเสียง่ายและมักสบถคำหยาบๆออกมา เงินที่เคยคิดว่าพอกลับไม่พอเพราะต้องเอาไปซื้อเสื้อผ้า เครื่องสำอางค์ สินค้าฟุ่มเฟือยต่างๆเพราะคิดว่าสิ่งเหล่านี้เป็นการให้รางวัลตัวเองจากการทำงาน เป็นความสุขที่เราหาได้ด้วยเงินดังนั้นจึงไม่รู้จักคำว่าพอเสียที

ภูมิใจที่มีบ้านนอกเป็นของตัวเอง เป็นคำที่ฉันมักพูดบ่อยๆ เมื่อก่อนไม่เคยคิดว่าการที่มีบ้านอยู่บ้านนอกมันดีแบบนี้ ฉันไม่ต้องเสียเงินค่าโรงแรมเวลาอยากออกนอกเมืองกรุง อาหารฉันก็หาได้จากสวนหลังบ้าน จะใส่เสื้อผ้าอะไรก็ได้เพราะไม่มีใครสนใจว่าคุณแต่งตัวแบรนด์ไหน หน้าก็ไม่ต้องแต่งแถมมีเวลาเหลือเฟือเอาไปนั่งคิดนั่งทำอะไรอีกมากมาย เพราะฉะนั้นฉันจึงภูมิใจมากๆที่ได้เกิดเป็นคนบ้านนอก เวลาที่รู้สึกเหนื่อยกับงานหรือเมืองกรุงก็มีบ้านนี้ล่ะเป็นสถานที่พักผ่อนชั้นดีแถมได้อยู่กับคนที่เรารักด้วย :D