Vietnam in Film : Hanoi

ฮานอยในวันที่ฝนตกปรอยๆและอากาศหนาว ทัศนียภาพอาจจะไม่แจ่มชัดสักเท่าไหร่แต่เพราะอุปสรรคต่างๆกลับทำให้เรามองว่าเมืองนี้ช่างแสนโรแมนติก รอบๆทะเลสาบฮหว่านเกี๊ยมในช่วงเย็นเราจะได้เห็นหนุ่มสาวออกมาเดินเล่น คนแก่ออกมานั่งมองคนหนุ่มสาวอีกที ระหว่างที่เราเดินไปรอบๆก็จะเห็นดอกไม้เมืองหนาวที่ปลูกอยู่รอบทะเลสาบดูแปลกตาและสวยงามในเวลาเดียวกัน

สิ่งที่รู้สึกว่าเป็นปัญหามากที่สุดในการเที่ยวฮานอยคือจราจรที่ไม่มีระเบียบ ไฟเขียวไฟแดงของที่นี่ไม่สามารถควบคุมรถที่วิ่งได้เราจึงต้องเดินข้ามถนนแบบห้ามหยุดเดิน ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของเจ้าของรถที่ต้องหลบให้เรา สิ่งที่แปลกใจอีกอย่างคือแฟชั่นของที่นี่ ก่อนมาคิดเอาไว้ว่าคงแต่งตัวเชยๆ แต่ผิดคาดสาวๆที่นี่แต่งตัวจัดเต็มมากทั้ง Coat, Legging, Sweater  ประชันกันเต็มที่ แต่เมื่อได้เดินรอบๆฮานอยก็ทำให้เราเข้าใจทันทีเพราะมีร้านเสื้อผ้าที่เป็นแบรนด์ของตัวเองมีหน้าร้านออกแบบ window display และเสื้อผ้าเองจำนวนเยอะมาก ซึ่งแต่ละร้านมีความโดดเด่นพอๆกันแตกต่างจากไทยที่เราจะพบร้านแบบนี้น้อยมากเพราะส่วนมากจะขายออนไลน์มากกว่า เรียกได้ว่าเป็นอีกจุดเด่นของฮานอย

ฮานอยจะมีฟุตบาทให้เราเดินสบายๆ บ้างก็ตีเส้นทำเป็นลานแบตมินตันที่จะมีสมาคมคุณลุงคุณป้ามาเล่นกัน ร้านค้าริมถนนในแบบที่มีโต๊ะและเก้าอี้เตี้ยๆมีเยอะมาก กินอะไรก็ทิ้งลงพื้นสกปรกไปอีกแบบแต่คนไทยอย่างเราทนได้ ด้วยความที่เป็นเมืองขึ้นของฝรั่งเศสเราจึงเห็นร่องรอยของอริยะธรรมต่างๆที่หลงเหลือไม่ว่าจะเป็นอาหาร สถาปัตยกรรม แทรกซึมเข้าไปในวิถีชีวิตของคนฮานอยไม่ต่างจากเมืองขึ้นอื่นๆ แต่ด้วยตัวตนของเวียดนามเราก็ยังคงเห็นความสวยงามของความเป็นเวียดนามแท้ๆอยู่เช่นกัน

ช่วงเวลาที่ฉันชอบมากที่สุดคือการเดินสำรวจฮานอย ได้มองในส่วนเล็กน้อยที่ผ่านตาแต่สวยงาม เช่นต้นไม้ที่ขึ้นอยู่บนตึก ดอกไม้ที่อยู่บนหลังจักรยาน สีของตึกเก่า ความผสมผสานของความเป็นตะวันตกที่พยายามจะเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของคนเวียดนาม คนเวียดนามคงได้แต่คิดในใจว่า ฉันยินดีที่เธอเข้ามาแต่เรามีข้อตกลงกันว่า เธอจะต้องอยู่กับฉันแบบที่ฉันเป็น เราจึงเมืองฮานอยที่ดัตจริตหน่อยๆแต่ก็ยังมีความบ้านๆอยู่  ยิ่งในช่วงเวลากลางคืนเราจะเห็นร้านนั่งกินริมถนนที่มีเบียร์ฮอยบริการเยอะมาก อากาศหนาวๆอย่างนี้ได้นั่งกับเพื่อนๆจิบเบียร์สนทนากัน มองผู้คนที่เดินผ่านไปมาแค่นี้ก็มีความสุขมากแล้ว แต่จะสุขมากขึ้นถ้าได้กับแกล้มเป็นหอยตลับต้มตะไคร้....ฟินมาก

ด้วยความที่ฉันไม่ได้คาดหวังอะไรมากมายจากการมาฮานอยครั้งนี้ ฮานอยจึงให้ความประทับใจในแบบกำลังดี อาจเพราะมีคนไทยมากมายเดินทางมาที่นี่ หลายคนประทับใจและอีกหลายคนก็ไม่ประทับใจ ฮานอยจึงส่งสัญญาณมาว่า จงเดินไปในที่ที่เธออยากเดินเพราะถนนเส้นนี้ไม่มีใครเป็นเจ้าของ จงมองในสิ่งที่เธออยากมองเพราะตาคู่นี้เป็นของเธอ จงกินในสิ่งที่เธออยากกินเพราะเธอจะมีแรงเดินได้เธอต้องกิน จงฟังในสิ่งที่เธออยากฟังเพราะเสียงแตรรถอาจจะดังกว่าเสียงในใจของเธอ 

ดังนั้นฉันจึงรักเมืองนี้และเข้าใจในความเป็นฮานอย อย่างน้อยเมืองนี้ก็มีเบียร์ถูกๆให้กินทุกวัน จริงมั้ย :)